Netthode, røynd geriljaarkivar, nyfiken, spelglad, småbarnspappa, har eit rekreasjonelt forhold til rekneark, sykler på ein el-omafiets, gjer Kessel Run på under 12 ps. Tidlegare radiofjes. #dftba #grønn
This link opens in a pop-up window
Success! Andreas H.O. has read 17 of 12 books.
Eg les skuleutgåva frå 74, med mor mi sine understrekingar og notat frå då ho gjekk vidaregåande.
Garborg er eit av hola i norsklesinga mi, eg kan meir OM han enn kva eg faktisk har lest AV han, så no byrjer innhogget så smått.
@3ivin6 Formuesskatt, eit æveleg prosjekt.
Sovna frå den. Men gøy når eg først plukka den opp.
Gustav lurer på korleis Jens sin kompis-kollega Børge feirer jul når han er aleine, men Jens vil helst ikkje be …
Gustav lurer på korleis Jens sin kompis-kollega Børge feirer jul når han er aleine, men …
Denne serien handlar om meg, sånn cirka.
Styve er min favorittseriestripeskapar i landet i dag, og held fram med sigersrekka. Kona blir sur kvar gong eg kjøper denne før julejula fordi ho tenkjer ho skal ha den i julestrømpa mi, men eg trenger denne betlehemsstjerna tidleg i desember.
Bestevennene Jakob og Neikob legg seg for å sove etter ein lang og travel dag. …
Lett å nå 12 bøker i året når eg byrjer å telje barnebøker også 😎
Gertrude Stein (1874–1946) var ein frontfigur i den modernistiske litteraturen og ein inspirator for mange kunstnarar og forfattarar i samtida. …
@gaski Han er i Bergen for tida, er Fulbright-gjesteforskar hos oss, og skal utstille på Piksel-festivalen, veit eg – så det er berre å ta turen!
About the Book
From the publisher: Scholars, critics, and creators describe certain videogames as …
“Poems are not words, after all, but fires for the cold, ropes let down to the lost,” says Mary Oliver. I would suggest that we need game poems in the world for the same reason that we need poetry in general: because we are cold, and we need videogames that are fires.
We need videogames born of waiting, silence, and deep listening. We need videogames that speak the language of our contemporary lives, yet are able to hold themselves above our lives’ monstrous current. We need videogames that are able to see beyond our latest obsessions and fetishes to the truths that connect us across time and space. We need videogames about God and intractable mystery. We need videogames that call out oppression and injustice in all their myriad forms. We need videogames that remind us of what it means to be human in the face of the posthuman and the inhuman. And we need videogames that remind us that we still have the capacity to love, and the capacity to forgive.
In short, we need videogames that embody “the subtlety, elegance, and hunger of the human spirit,” as Mark Strand and Eavan Boland write. We need videogames that, in the words of Dylan Thomas, are able to make our “toenails twinkle.”
— Game Poems by Jordan Magnuson (Page 150)
About the Book
From the publisher: Scholars, critics, and creators describe certain videogames as …
Eit lite manifest og rammeverk for å forstå ein viss type spel som spel-dikt, forfattarens praksis, litt bakgrunn til likskapane (og ulikskapane) mellom dikt og videospel, og inspirasjon og metodar for å lage sine eigne.
@gaski Hobbiten står på lista dei komande åra, ein av mine 9 ulike versjonar. Optimalt sett vil eg ha nynorskomsetjinga med Tove Jansson sine teikningar, men den har eg ikkje (enno).
@eivind@mastodon.fjerland.no Semje.
@gaski Kort og godt.
En billedkunster og en poet trosser uvær, ras og stengte tunneler på en fuktig odyssé …
Det er vegane som er hovudpersonen i Erlend O. Nødtvedts «Vestlandet», med ein motstandsdyktig Camry i birolla som transportbeist. Joda, boka handlar rett nok om Yngve og Erlend som skal Finne Det Ekte Vestlandet medan dei bringer hovudskallen til talsrabulisten Anders Lysne heim til Lærdal, men som alle vestlendingar i rasutsette 2018 veit — du kjem ingen veg utan at vegen fører deg dit.
Anders Lysne var sjølv ein vegbyggjar, som opna 1800-talet med å tale Oslo midt imot då han nekta å bli tvungen i militærteneste — sjølv om lærdølene, fordi dei bygde ferdselsåra over Filefjell, eigentleg var fritekne frå dette. Lysne var ein av dei siste i landet som vart avretta, i 1803.
Han er kronologisk det første leddet i ein historisk raud tråd som Nødtvedt plantar som brøytestikker langs turen.
Det er synd å måtte henfalle til engelsk (sjølv om England rett nok er …
Det er vegane som er hovudpersonen i Erlend O. Nødtvedts «Vestlandet», med ein motstandsdyktig Camry i birolla som transportbeist. Joda, boka handlar rett nok om Yngve og Erlend som skal Finne Det Ekte Vestlandet medan dei bringer hovudskallen til talsrabulisten Anders Lysne heim til Lærdal, men som alle vestlendingar i rasutsette 2018 veit — du kjem ingen veg utan at vegen fører deg dit.
Anders Lysne var sjølv ein vegbyggjar, som opna 1800-talet med å tale Oslo midt imot då han nekta å bli tvungen i militærteneste — sjølv om lærdølene, fordi dei bygde ferdselsåra over Filefjell, eigentleg var fritekne frå dette. Lysne var ein av dei siste i landet som vart avretta, i 1803.
Han er kronologisk det første leddet i ein historisk raud tråd som Nødtvedt plantar som brøytestikker langs turen.
Det er synd å måtte henfalle til engelsk (sjølv om England rett nok er eit land endå lengre vest enn Noreg), men meir bokstaveleg road trip enn «Vestlandet» er det vanskeleg å få. Vegen har ei eiga vilje i denne boka, den buktar seg og kastar ryttarane dit den helst ser at dei skal.
Som ein fearandloathingsk feberdraum fér me innom ulike geografiske og ikkje-geografiske punkt her i vest — ulike tilstandar og personlegdomar uløyseleg knytt til vår fjerdedel av landet, uavhengig av tid og stad. Nokre har kalla det ei romantisering, men eg må nesten få kalle det ei deromantisering. I skildringa av våre særs pittoreske fossar, er det nesten ei livleggjering av suicidalt vatn som hiv seg utfor fjellsidene.
Før eg las denne boka farta eg innom den i ein diskusjon med ein ven, som talde den opp som ei av fleire i rekka av gode nynorskbøker. Det er den altså ikkje, det skarpe bergensmålet til Nødtvedt lesast framleis, i hovudet mitt godt hjulpe av at eg les heile boka med stemma eg har høyrd i ulike av hans opplesingar.
