Les nok mest sakprosa, men eg prøver å lese meir skjønnlitteratur.
This link opens in a pop-up window
Boken tar for seg utviklingen av særinstitusjoner for gale i Norge i perioden 1550 - …
Standardverk om handsaminga av "dei galne" i Noreg fram til 1850. Her er det mykje viktig sosialhistorie.
Då Gregor Samsa vakna i senga si ein morgon av urolege draumar var han forvandla …
Det her var herleg å lese! Ein bør vera grundig, for det er fort gjort å miste viktige perspektiv om ein hastar seg gjennom ho.
Då Gregor Samsa vakna i senga si ein morgon av urolege draumar var han forvandla til eit uhyrleg kryp.
Franz …
Hvorfor peker de økonomiske pilene nedover i Norge? I 2013 hadde vi den beste kombinasjonen …
Mykje spennande her. Det er godt å lese eit verk om norsk økonomi kor forfattaren ikkje heng seg for mykje opp i olja. Det skurrar likevel litt når han tek til orde for å kutte fleire hundre milliardar i offentleg sektor, utan eigentleg å forklare korleis fet skal vera mogleg med busetjingsmønsteret vi har i landet her. Samanlikninga med dansk helse- og skolevesen blir litt haltande.
En morgen i slutten av august står Bjørn Hansen på Kongsberg jernbanestasjon og venter på sønnen sin. Han er blitt …
«Jeg ser etter faren min. Han har vært død i fjorten år nå, og jeg ser etter ham likevel. Jeg …
«Jeg ser etter faren min. Han har vært død i fjorten år nå, og jeg …
Det her var rett og slett ei skikkeleg god bok. Røyndomslitteratur er eit risikabelt prosjekt, men her synst eg forfattaren meisterleg har drege opp ei linje mellom fiksjon og fakta. Det her må uansett vera ei av dei betre litterære framstillingane av einsemd eg har lese, i alle fall.
Julen 1983, i en tomannsbolig i skogene utenfor Norrköping, røper en mor en hemmelighet. En …
Å skrive så artig om så seriøse og delvis alvorlege ting, er ein kunst ikkje alle meistrar. Andrew Valden gjer det. Boka her er ei sterk oppvisning i korleis ein realistisk kan blande saman perspektivet til ein unge, med den vaksne etterpåklokskapen i same forteljar. Den her kjem du til å like!
Hvordan kan USA igjen velge en president som er både rasistisk og antidemokratisk? Donald Trumps …
Den her bør folk lese. Det er ikkje mogleg å forstå USA si historie, og spesielt ikkje heile MAGA-rørsla, utan god innsikt i den amerikanske rasismen. Boka er velskrive og konsis. Her får ein mykje kunnskap for kvar side.
David kan ikkje minnast kven han er. Ein annonse i avisa oppmodar nære og kjende til å skrive brev til …
David kan ikkje minnast kven han er. Ein annonse i avisa oppmodar nære og kjende …
Den her må du berre lese. Glitrande persongalleri og konsept. Dessutan er det alltid eit pluss med trønderprega nynorsk.
Alle vet at i Europa gnisser en ny, innvandret underklasse mot den innfødte trygdeklassen; vi vet at liberalismen er i …
Den store Gatsby tek oss med inn i ei verd av overflod, draumar og djup lengsel. Forteljaren Nick Carraway flyttar …
Barna sitter bøyd over skjermen, tidlig og sent. Algoritmene stjeler dager og år fra det de egentlig trenger: å leke, …
Barna sitter bøyd over skjermen, tidlig og sent. Algoritmene stjeler dager og år fra det …
Det her er ei bok alle bør lese, ikkje minst om ein har ungar sjølv.
Det har tatt tid før det vart mogleg å vera kritisk til skjermbruk i Noreg, utan å bli stempla som ein slags spedalsk dinosaur som var "mot teknologi". Historiene om foreldremøte kor ein nærmast vart latterleggjort om ein stilte kritiske spørsmål til korfor ungane plutseleg skulle ha eitt nettbrett kvar, blir færre og færre. Mykje av æra for dèt, trur eg faktisk Maja Lunde skal ha.
Boka konsentrerer seg nemleg mest om kva skjermane gjer med barn og ungdom. Hovudbodskapen er at skjermane dei siste åra i praksis har stole tida deira, og i tillegg teke frå dei mykje av det som utgjer ei sunn utvikling av både kropp og hovud for eit ungt menneske. Det er vanskeleg å forklare auka i psykisk uhelse blant unge sidan 2010 med noko anna enn smarttelefonane sitt inntog. …
Det her er ei bok alle bør lese, ikkje minst om ein har ungar sjølv.
Det har tatt tid før det vart mogleg å vera kritisk til skjermbruk i Noreg, utan å bli stempla som ein slags spedalsk dinosaur som var "mot teknologi". Historiene om foreldremøte kor ein nærmast vart latterleggjort om ein stilte kritiske spørsmål til korfor ungane plutseleg skulle ha eitt nettbrett kvar, blir færre og færre. Mykje av æra for dèt, trur eg faktisk Maja Lunde skal ha.
Boka konsentrerer seg nemleg mest om kva skjermane gjer med barn og ungdom. Hovudbodskapen er at skjermane dei siste åra i praksis har stole tida deira, og i tillegg teke frå dei mykje av det som utgjer ei sunn utvikling av både kropp og hovud for eit ungt menneske. Det er vanskeleg å forklare auka i psykisk uhelse blant unge sidan 2010 med noko anna enn smarttelefonane sitt inntog.
Helse er èin ting. Noko anna er korfor vi som samfunn har tillete at ungane konstant er under digital overvaking og må fungere som levande målskiver for målretta reklame, sjølv gjennom skolekvardagen? Det her er det prata alt for lite om i Noreg. Både opplæringslova og barnekonvensjonen til FN er klare på at ungane skal vera skjerma mot reklame og annan kommersiell påverknad på skolen. Det her er slett ikkje røynda for ein skoleelev i 2024.
Ei vanleg skulding mot Lunde og liknande, er at dei er "mot teknologi". Det er ikkje riktig. I boka tek ho faktisk til orde for eit eige teknologifag i skolen, nettopp av omsyn til den viktige rolla han speler i samfunnet.
Det blir vanskelegare og vanskelegare å meine at den valdsame digitaliseringa av barndommen, både fritid og på skolen, har vore ein suksess i Noreg. Ungane blir dårlegare på skolen, har dårlegare psykisk helse, søv mindre, og rører seg mykje mindre enn før. Alt vi veit om korleis menneske utviklar seg, tilseier at det her er ei folkehelsekrise kor samfunnet har ikkje vore det minste interessert i løysningar.
Eg er derfor glad for at Lunde har skrive boka her, og ikkje minst at ho har selt så godt. Les ho.